Rwanda, Srebrenica en op dit moment Syrië. Landen die we ons blijven herinneren als plekken waar op grote schaal mensen werden vermoord, gemarteld en verkracht. En oorlogsfotografen zijn hier belangrijke getuigen van. Zij maken de wereld bewust welk afschuwelijk leed er in de wereld plaatsvindt. Maar tegen welke dilemma’s lopen zij aan?
In deze aflevering worden de afwegingen verkend die oorlogsfotografen en nieuwsredacties maken wanneer ze rampen en conflicten in beeld brengen. Maae hoe doe je dat? Hoe breng je zo iets eerlijk in beeld? Is zelfcensuur een journalistieke zonde als je slachtoffers van een bombardement uit beeld laat? Welke afweging weegt zwaarder: oorlog waarheidsgetrouw in beeld brengen of respect voor nabestaanden?
Om deze vragen te beantwoorden ging In Tweestrijd in gesprek met oorlogsfotografen Jeroen Oerlemans, Teun Voeten en de Duitse Christopher Bangert. De laatste bracht vorig jaar het fotoboek met de provocatieve titel Warporn uit. Met dat boek kijkt Bangert kritisch naar het zelfcensuur in de media.
Ook werd gesproken met Wilco Versteeg. Hij promoveert binnenkort in Parijs met een proefschrift over oorlogsfotografie.
Verder komen de beeldredacteur van de Correspondent, Sterre Sprengers en beeldredacteur van het NRC, Robert van Venetië aan bod. Zij praten over de afwegingen die zij dagelijks maken. Een andere afweging is beeldtaal. Het lijkt namelijk soms wel dat Afrika in ons collectieve geheugen enkel bestaat uit slachtoffers. Maar is dat geen clichébeeld? In welk frame giet je een nieuwsonderwerp?
Tip: zet de instellingen op HD, 1080p. Wil je op de hoogte blijven van actuele ontwikkelingen en debatten in de oorlogsjournalistiek? Dan kun je In Tweestrijd ook volgen op Twitter.
In tweestrijd 